جنونی با دل گمگشته از کو ی تو می آید

دماغ من پریشان است یا بوی تو می آید

رم طرز نگاهت عالم ناز دگر دارد

خیال ست اینکه در اندیشه آهوی تو می آید

ندانم دل کجا می نالد از درد گرفتاری

صدای چینی از چین گیسوی تو می آید

زغیرت جای مینای تغافل تنگ می گردد

اشارت گر به سیر طاق ابروی تو می آید

کناری نیست کان سیب ذقن حسرت نبرد آنجا

به این شور جنون غلتیدن ازکوی تو می آید

گل باغ چه نیرنگ است تمهید جنون من

که بر خود تا گریبان می درم بوی تو می آید

اگربر خود نپیچم برکدامین وضع دل بندم

درین صورت به یادم پیچش موی تو می آید

من و بر آتش دل آب پاشیدن چه حرف است این

جبین هم گر نم آرد شرمم از خوی تو می آید

چه آغوش است یارب موجهٔ دریای رحمت را

که هرکس ره ندارد هیچ سو، سوی تو می آید

به خواب عافیت مختار قدرت باش تا محشر

اگر گرداندنی از سعی پهلو تو می آید

دو روزی موج گوهر حیرت کارت غنیمت دان

روانی رفت از آبی که در جوی تو می آید

به گردون کفهٔ قدرت رسید از دعوی باطل

چه خودسنجی است کز سن ب ترازوی تو می آید

کشیدی سر به جیب اما نبردی بوی تحقیقی

هنوز آیینه صیقل خواه زانوی تو می آید

چو شمع از تیغ تسلیم وفاگردن مکش بیدل

اگر سررفت ، گو رو، رنگ برروی تو می آید